V: Τι ακριβώς είναι η δική σας θεραπευτική µέθοδος «Aγκαλιά Aγάπης»;

I.P: H αγκαλιά αγάπης είναι µια θεραπεία στην οποία θεραπεύουµε σχέσεις και τραύματα που προέρχονται από τις ανθρώπινες σχέσεις. Η θεραπεία µπορεί να γίνεται µε την παρουσία του ανθρώπου που µας τραυµάτισε ή και µε την απουσία του. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του, η θεραπεία γίνεται µε έναν εκπρόσωπο και µέσω οραµατισµού.Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι στην θεραπεία αγκαλιάς. Μια είναι η «αναβίωση της γέννας» που συμβαίνει όταν υπάρχουν κάποιες επιπλοκές στη γέννα (πρόωρος τοκετός, θερµοκοιτίδα, καισαρική κ.α.),µια άλλη εφαρµογή είναι η «Αγκαλιά συμφιλίωσης », που λαμβάνει χώρα µεταξύ γονιών και παιδιών, ή µεταξύ συντρόφων, για θεραπεία της σχέση τους. Μια άλλη σηµαντική μέθοδος αγκαλιάς είναι η «αγκαλιά πένθους» για να βοηθηθούµε ώστε να ξεπεράσουµε τον θάνατο ενός αγαπηµένου µας προσώπου. Ο άνθρωπος χρειάζεται την αγκαλιά σαν ένα τρόπο ζωής. Όταν χρειάζεται προστασία, όταν θέλει να εκφράσει τον φόβο του ή τις αµφιβολίες του ή και θυµό και όταν χρειάζεται πάνω από όλα να βιώσει ή να ανανεώσει την αγάπη µεταξύ του εαυτού του και του άλλου ανθρώπου, είτε είναι γονιός είτε είναι σύντροφος. Σε αυτές τις σχέσεις πρέπει να βιώνουµε την αγάπη «άνευ όρων». Να νιώθουµε ότι αγαπάµε και µας αγαπούν παρά τις δυσκολίες, ακόµα και όταν είµαστε θυµωµένοι.

V: Πως ορίζετε την αγάπη «άνευ όρων»;

Ι.Ρ.: Κανένας άνθρωπος δεν είναι αλάνθαστος. Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του κακές συνήθειες. Πρέπει να νιώθει ότι τον αγαπάνε παρόλο που κάνει λάθη. Είναι η ίδια αγάπη σαν αυτή που περιµένουµε απ’τον θεό προς εµάς. Ό,τι µ’ αγαπάει, µε δέχεται και µε κρατάει στην αγκαλιά του και ας είµαι αµαρτωλός.

V: Πως η αγκαλιά γίνεται θεραπεία; Υπάρχει κάποια συγκεκριµένη διαδικασία σε αυτό;

I.P.: Η θεραπεία της αγκαλιάς είναι µια ειδική θεραπευτική διαδικασία, που εφαρμόζουν µόνο οι «θεραπευτές Αγκαλιάς», µετά από µία ειδική εκπαίδευση. Κάνουµε τη θεραπεία της αγκαλιάς όταν ο άνθρωπος έχει πραγµατικά ένα ψυχολογικό µπλοκάρισµα στις σχέσεις του. Π.χ. όταν δεν µπορεί να µείνει σε µία σχέση (πάντα δραπετεύει) µέσω χωρισµού ή αµπαρώνεται πίσω από ένα κοµπιούτερ ή την τηλεόραση. Όταν έχει έντονο απωθηµένο θυµό, µη επεξεργασµένη θλίψη και πολλά άλλα.

V: Πως δηµιουργούνται αυτά τα µπλοκαρίσµατα;

Ι.Ρ.: Αυτά µπορεί να δηµιουργηθούν αµέσως µετά τη γέννα, όταν απομακρύνεται το παιδί από τη µητέρα και μπαίνει στη θερµοκοιτίδα. Ενώ το παιδί έχει μάθει να συμβιώνει στη µήτρα της μητέρας, στις πρόωρες γέννες, όταν εγκαταλείπει αυτό το προστατευµένο περιβάλλον και εισέρχεται σε θερμοκοιτίδα, αποκόπτεται από αυτή την τελείως φυσική κατάσταση θαλπωρής και προστασίας και αρχίζει να συνηθίζει το άγγιγµα των αντικειµένων…µαθαίνει να παρηγορεί τον εαυτό του βάζοντας, για παράδειγμα, το δάχτυλο στο στόµα, ή να κοιτάει ή να αγγίζει κάποιο αντικείµενο. Ο άνθρωπος, όμως, χρειάζεται άνθρωπο και όχι αντικείµενα. Ακόµα και αργότερα,, στον έρωτα ο άνθρωπος έχει αυτούς τους φόβους αγγίγματος, επειδή έχει µάθει πιο πολύ να έχει επαφή µε αντικείµενα. Τότε πρέπει να ξανασυνηθίσει και να εµπιστευτεί το ανθρώπινο άγγιγµα. Με τη θεραπεία της αγκαλιάς µπορούµε αυτό να το πετύχουµε.

V: Σήµερα που οι ανθρώπινες σχέσεις και ο θεσµός της οικογένειας βρίσκονται σε κρίση και η αγάπη δείχνει να διαλύεται εσείς θέτετε την αγάπη ως τη µόνη διέξοδο για τους ανθρώπους;

Ι.Ρ.: Είµαι απόλυτα πεπεισµένη ότι αυτή είναι η µόνη λύση. ∆ιότι ο άνθρωπος γίνεται ανθρώπινος µόνο µέσα από ανθρώπινες σχέσεις. Ούτε µέσα από µεγάλες καταθέσεις τραπέζης ούτε από ακριβά αυτοκίνητα ή βίλλες. Το πιο σηµαντικό συναίσθηµα που υπάρχει µέσα στις σχέσεις είναι η αγάπη. Όταν ο άνθρωπος δε νιώθει αγάπη από τους άλλους, ούτε αγαπάει τον εαυτό του τότε γίνεται καταθλιπτικός, δυστυχισµένος και πρέπει να το συµπληρώσει µε κάτι. Πρέπει να παρηγορηθεί µε υποκατάστατα. Στα παιδιά ήδη το υποκατάστατο είναι η πιπίλα, αργότερα το internet, τα ναρκωτικά, το ποτό ή µπορεί ακόµα αυτό να το αναπληρώσει µε το να επιδιώκει πολύ υψηλές επιδόσεις σε όλους τους τομείς της ζωής του. Γινόµαστε τελειοµανείς. Ο άνθρωπος πρέπει να βρίσκει την αγάπη στις ανθρώπινες σχέσεις. Σ’αυτό συµφωνούν όλες οι θρησκείες, οι ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσειςκαι όλες οι φιλοσοφίες του κόσµου. Χρειάζεται µια σχέση εµπιστοσύνης. Τα πιο σηµαντικά χρόνια της ζωής για την εξέλιξη της προσωπικότητας είναι τα πρώτα 2-3 χρόνια της ζωής µας. Ό,τι µαθαίνει το παιδί στη σχέση µε τη µαµά του, µε τον πατέρα και µε τους παππούδες, αυτό θα κάνει και µια ζωή. Όπως έχει µάθει να κάνει σχέση στα πρώτα χρόνια, με το ίδιο τρόπο θα κάνει σχέση και στα υπόλοιπα χρόνια.

V: Υπάρχουν άνθρωποι ανάπηροι στην αγάπη;

I.P.: Αυτή είναι µια πολύ δυνατή ερώτηση. Γινόµαστε πραγµατικά µια κοινωνία ανάπηρη στην τέχνη της αγάπης.

V: Πως γίνεται αυτό και δεν µπορούµε να αγαπήσουµε;

I.P.: Το πρώτο εμπόδιο κρύβεται στη γέννα. Σήμερα, έχουµε ένα µεγάλο αριθµό σε καισαρικές. Είναι σαν να ακρωτηριάζουµε το παιδί από τη µητέρα. ∆ιακόπτεται όλη η ορµονική αλυσίδα και δεν τοποθετείται αµέσως στο στήθος της μητέρας, όταν είναι ακόµα µε τον οµφάλιο λώρο. Αν αυτή την επαφή µε τη µητέρα τη διακόψουµε για µέρες, τότε δηµιουργείται η πρώτη απόσταση από την µητέρα και το παιδί. Μπορεί ήδη να αποξενωθεί και να µην βιώσει το σηµαντικό καθρέφτισµα της µητέρας. Το δεύτερο εµπόδιο είναι να τιµωρούµε τα παιδιά και να µην τους επιτρέπουµε να εκφράζουν συναισθήµατα. Όταν το παιδί θέλει να εκδηλώσει θυµό στους γονείς του, τότε το τιµωρούµε είτε µε σωµατική βία ή το διώχνουµε από το δωµάτιο. Και το παιδί πραγµατικά δεν έχει καµία πιθανότητα να µπορεί να εκφραστεί. Αυτό που εισπράττει το παιδί λοιπόν, µέσα από αυτή την συμπεριφορά, είναι τα ζωώδη ένστικτά µας. ∆ιότι το κάθε ζώο έχει την τάση για επίθεση ή για φυγή. Ο άνθρωπος όµως, µπορεί να µπει σε «συναισθηµατική αντιπαράθεση», γιατί έχει την έκφραση, την επαφή µε τα µάτια, την λεκτική επαφή, κι αν δεν µπορεί να το εκφράσει µε λόγια µπορεί να κλάψει ή να φωνάξει. Η δυνατότητά µας να κάνουµε σχέση µειώνεται όταν δεν έχουμε µάθει να εκφραζόµαστε. Αν το παιδί έχει µάθει στη µέση µιας δυσκολίας ή ενός καβγά να το στέλνουν στο δωμάτιό του ή να του επιτρέπουν, την ώρα που βρίσκεται σε «αντιπαράθεση» ή σε καβγά, να φύγει µόνο του από το δωµάτιο, τότε αυτό θα κάνει και σαν ενήλικας. Έτσι ο άνθρωπος προγραµµατίζεται από την µικρή ηλικία για το διαζύγιο.

V: Συλλάβατε ένα τρόπο να βοηθήσετε τους ανθρώπους να επανασυνδεθούν και να µπουν στο κανάλι της αγάπης.Έχετε ετοιµάσει τη διάδοχη κατάσταση ή έχετε θεραπευτές, οι οποίοι είναι καλά εκπαιδευµένοι στη µέθοδο σας;

Ι.P.: Γι’αυτόν τον λόγο υπάρχουν τα ινστιτούτα µου σε πολλές χώρες. Το ινστιτούτο της Ελλάδος έχει ιδρυθεί εδώ και ένα χρόνο και υπάρχουν ήδη θεραπευτές που εκπαιδεύονται. Υπεύθυνη του Jirina Prekop Institut και η µόνη εκπαιδευµένη πτυχιούχος θεραπεύτρια αγκαλιάς αυτή τη στιγµή είναι η κυρία Ζαπίτη. Σε λίγο καιρό, θα υπάρχουνε αρκετοί θεραπευτές της αγκαλιάς για να µπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους στην Ελλάδα.

V: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.